Op een eenvoudige wijze is vast te stellen of er mensen met een migratie-achtergrond evenredig betrokken zijn bij het burgercollectief. Als zij expliciet als doelgroep genoemd worden, is het logisch om te veronderstellen dat zij sterk vertegenwoordigd zijn in het bestuur en onder de leden en gebruikers. Is dat niet het geval, dan is er werk aan de winkel om recht te doen aan het principe van zelf doen en gelijkwaardigheid.

Worden mensen met een migratie-achtergrond niet expliciet als doelgroep genoemd, dan hangt het van de aard van het burgercollectief af of er sprake is van een tekort. Het is aannemelijk dat een kleine dorpscoöperatie op het platteland veel minder dan een bewonersinitiatief in een stedelijke buurt te maken krijgt met mensen met een migratieachtergrond. Elk burgercollectief zou het uitgangspunt van evenredigheid als norm kunnen hanteren.

Culturele verschillen

Een belangrijke vraag voor een burgercollectief is of er sprake is van mechanismes van uitsluiting, wel of niet bewust. Een vervolgvraag is dan of extra aandacht voor inclusie van deze groep mensen nodig is en hoe dat aangepakt kan worden. De praktijk leert onder meer dat de cultuur van organiseren, vergaderen, besluiten en communiceren voor velen nieuw is en ook niet strookt met wat zij vanuit hun culturele achtergrond gewend zijn. Dan is het zaak om oog te hebben voor culturele verschillen en daar binnen het collectief ook ruimte aan te bieden.