In het zoeken naar oplossingen van grote maatschappelijke vraagstukken (duurzaamheid, klimaat, gezondheid van mens en dier) neemt het begrip veerkracht een belangrijke plaats in. De meest gangbare, algemene betekenis is ontleend aan de natuurkunde en de ecologie. Het gaat een stap verder dan het herstelvermogen of het terugveren na een dip om in de oorspronkelijke staat door te gaan. Het vermogen om zich aan te passen en vernieuwen om in een ‘verbeterde’ vorm verder te gaan is minstens zo belangrijk voor de continuïteit.

Het SICADE-model werkt voor burgercollectieven als een soort stresstest. Het model geeft zicht op het evenwicht tussen de leden, de middelen en de organisatie. Dit wordt vervolgens getoetst aan de hand van de drie principes: wederkerigheid, solidariteit en sufficiëntie. Fricties en uitdagingen komen zo in beeld. Samen geven die een belangrijk signaal over de mentale veerkracht en weerbaarheid van een burgercollectief.

Om een indruk te geven waar het dan over gaat:

• Adequaat kunnen omgaan met lastige, onverwachte situaties
• Doorzettingsvermogen; niet de moed opgeven
• De gelederen gesloten weten te houden na tegenslag of tegenwerking
• Positieve instelling over toekomst vasthouden, autonoom blijven en niet de omstandigheden door anderen laten bepalen
• Blijven geloven in missie en doelen van het collectief en nieuwe mogelijkheden ontdekken om deze te realiseren
• Nieuwe, kleine successen delen

Er is veel onderzoek gedaan naar veerkracht van burgercollectieven. De invalshoeken variëren sterk en daarmee ook de hypotheses en bevindingen. Het ontbreekt op dit moment nog aan een samenhangende, allesomvattende theorie. Via het Science lab op CollectieveKracht proberen wetenschappers meer over dit onderwerp te weten te komen.