Die eerste zorgcoöperaties werkten aanstekelijk. Groepen burgers elders werden erdoor geïnspireerd. Voor bestaande zorginstellingen, politici en verzekeraars waren ze behalve bron van inspiratie en vernieuwing ook een ‘vreemde eend in de bijt’.
Veelzijdig
Na tien jaar kon worden vastgesteld dat de zorgcoöperaties zich bezighielden met een breed spectrum van zorgactiviteiten, van informele zorg tot woonvoorzieningen met langdurige zorg, huishoudelijke hulp, verpleging aan huis, realisatie van zorgwoningen en sociale activiteiten (maaltijden, recreatie).
Vasthouden aan eigen koers
Bokhorst vraagt zich af wat zorgcoöperaties het meest duurzaam en kansrijk heeft gemaakt. Als belangrijkste punt noemt ze het vermogen om zelf een eigen koers te bepalen en zelf de gestelde doelen te realiseren. Cruciaal is het vasthouden aan de eigenheid van doelen en werkwijze bij het samenwerken met andere partijen (overheden, zorginstellingen, verzekeraars). Ze wijst tevens op een risico, namelijk dat de zorgcoöperaties door politici of bestuurders opgevoerd worden als ‘paradepaardjes’ van de participatiesamenleving.
Verantwoording
- M. Bokhorst, 2015. De koers van zorgcoöperaties. Samenwerken zonder te verworden tot paradepaard of stokpaard van de participatiesamenleving. In: Bestuurskunde 2015 (24), 2.